تبریز، شهر بدون گدا؛ الگویی مؤثر برای مقابله با فقر در دیگر شهرها

در میان شهرهای ایران، تبریز با عنوان «شهر بدون گدا» شناخته می‌شود؛ لقبی که صرفاً یک شعار نیست، بلکه نمادی از ساختار منسجم اجتماعی، همبستگی مردمی، و سیاست‌گذاری‌های هدفمند برای ریشه‌کنی فقر و تکدی‌گری است.

به گزارش پایگاه خبری به وقت مطالبه به نقل از تبریز جوان تبریز، پایتخت فرهنگی آذربایجان و یکی از کهن‌ترین شهرهای ایران، از دیرباز به عنوان یکی از مراکز بزرگ علمی، فرهنگی و تجاری کشور شناخته شده است. اما نکته جالب توجه این است که در کنار این ویژگی‌های برجسته، تبریز به عنوان “شهر بدون گدا” نیز شهرت دارد. این عنوان نه تنها به دلیل وضعیت اقتصادی این شهر، بلکه به دلیل فرهنگ خاص مردم تبریز در کمک به یکدیگر و حمایت از افراد نیازمند در جامعه به وجود آمده است.

چرا تبریز “شهر بدون گدا” است؟

شهرت تبریز به عنوان “شهر بدون گدا” ریشه در فرهنگ بالای اجتماعی مردم این شهر دارد. در این شهر، گدایان به ندرت دیده می‌شوند و در مقایسه با بسیاری از کلان‌شهرهای دیگر ایران و جهان، تعداد گدایان در تبریز بسیار کم است. این پدیده نشان از یک ساختار اجتماعی و فرهنگی متفاوت در تبریز دارد که در آن، همبستگی اجتماعی و روابط انسانی اهمیت بسیاری دارند.

از یک سو، مردم تبریز به شدت به فرهنگ کمک به یکدیگر و دلسوزی برای افراد نیازمند توجه دارند. این امر در سطوح مختلف جامعه و حتی در زندگی روزمره مردم تجلی پیدا می‌کند. مردم تبریز به کمک‌هایی که به صورت ناشناس و بدون جلب توجه انجام می‌شود، معروفند. افراد نیازمند در تبریز معمولاً از طریق خانواده، دوستان یا سازمان‌های خیریه کمک می‌گیرند و به ندرت در خیابان‌ها دیده می‌شوند.

فرهنگ حمایت اجتماعی در تبریز

فرهنگ حمایت اجتماعی در تبریز در سال‌های طولانی شکل گرفته است و از دیرباز در این شهر، نیکوکاری و دستگیری از افراد نیازمند در اولویت بوده است. در تبریز، مانند بسیاری از نقاط دیگر ایران، خانواده‌ها نقش بسیار مهمی در حمایت از افراد نیازمند دارند. اما نکته‌ای که تبریز را از دیگر شهرها متمایز می‌کند، سازمان‌های خیریه و نهادهای اجتماعی فعال در این شهر است.

از جمله این نهادها، موسسات خیریه و سازمان‌های مردم‌نهاد هستند که در قالب فعالیت‌های مختلف، همواره در کنار افراد نیازمند قرار می‌گیرند. این سازمان‌ها نه تنها در تأمین نیازهای اساسی افراد مانند غذا، لباس و مسکن نقش دارند، بلکه در زمینه‌های آموزشی و شغلی نیز به کمک افراد نیازمند می‌آیند تا آن‌ها بتوانند زندگی مستقلی داشته باشند.

مردم تبریز، نماد نوع‌دوستی و همبستگی

مردم تبریز با نگاه ویژه‌ای به همدیگر کمک می‌کنند. در تبریز، هر فردی که در معرض مشکلات اجتماعی و اقتصادی قرار می‌گیرد، اغلب مورد توجه و حمایت همسایگان و اطرافیان خود قرار می‌گیرد. این فرهنگ همبستگی اجتماعی موجب شده که گدایی در این شهر به‌طور محسوسی کاهش یابد.

همچنین، در تبریز، گروه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی برای کمک به افراد نیازمند همکاری می‌کنند. این همبستگی نه تنها در سطح محله‌ها و خیابان‌ها، بلکه در سطح شهر و حتی استان نیز به‌طور گسترده‌ای مشاهده می‌شود. بسیاری از پروژه‌ها و برنامه‌های اجتماعی که به رفع فقر و نیازهای اجتماعی پرداخته‌اند، در تبریز با حمایت و مشارکت مردم و مسئولان به موفقیت‌های بزرگی دست یافته‌اند.

تبریز، الگویی برای دیگر شهرها

تبریز به عنوان “شهر بدون گدا” می‌تواند الگویی برای دیگر شهرهای ایران و حتی کشورهای دیگر باشد. این شهرت، نه تنها نشان از یک فرهنگ غنی و متعهد دارد، بلکه به‌طور غیرمستقیم بر اهمیت توجه به مسائل اجتماعی و انسانی در سطح کلان تأکید می‌کند. کاهش گدایی در تبریز از یک سو نتیجه همت مردم در کمک به یکدیگر است، و از سوی دیگر نشانه‌ای از موفقیت سیاست‌ها و برنامه‌های اجتماعی است که در این شهر اجرا شده‌اند.

در این راستا، می‌توان به نقش موثر دولت و شهرداری تبریز در ایجاد شرایط مساعد برای افراد نیازمند اشاره کرد. برنامه‌های حمایتی از جمله تأمین مسکن، آموزش و اشتغال برای افراد نیازمند، در کنار فعالیت‌های خیریه، باعث شده‌اند که تبریز به عنوان یکی از نمونه‌های موفق در این زمینه شناخته شود.

شهرت تبریز به عنوان “شهر بدون گدا” نه تنها یک ویژگی اجتماعی منحصر به فرد است، بلکه نمادی از فرهنگ نوع‌دوستی، همبستگی و همیاری در این شهر است. مردم تبریز با نیکوکاری و حمایت از یکدیگر نشان داده‌اند که برای ساختن جامعه‌ای پویا و سالم، تنها به سیاست‌های دولتی نیاز نیست، بلکه همبستگی اجتماعی و رفتار فردی نیز تأثیرگذار است. این ویژگی تبریز می‌تواند درسی برای سایر شهرها و جوامع باشد که برای مقابله با فقر و مشکلات اجتماعی، باید به تقویت روابط انسانی و فرهنگ همبستگی توجه کنند.