امام جمعه ای از جنس مردم، فدایی جمهور

پایگاه خبری به وقت مطالبه| رضا جبارزاده/ تاریخ انقلاب اسلامی به روشنی گواهی می‌دهد که از نخستین روزهای شکل‌گیری، هدایت و راهبری آن بر عهده‌ی علما و روحانیت بوده است؛ جریانی که حیات خود را در پیوند نزدیک با مردم و پذیرش مسئولیت‌هایی همچون قضاوت، قانون‌گذاری، مدیریت اجرایی و دیگر عرصه‌های مرتبط با جمهور تعریف کرده است.
در این میان، نقش ائمه جمعه به عنوان نمایندگان رهبری در مناطق مختلف کشور، جایگاهی کلیدی و بی‌بدیل در حفظ انسجام و وحدت اجتماعی داشته‌اند. آنان سخنگویان جریان انقلاب و مطالبه‌گرانی مؤثر در هر شهر هستند که با خطابه‌های روشنگرانه، امید و انگیزه را در دل جامعه، به‌ویژه نسل جوان، زنده نگه می‌دارند و آنان را به سمت ایفای نقش در ساخت جامعه مطلوب انقلابی سوق می‌دهند.

امام جمعه انقلابی، شخصیتی مستقل از کانون‌های قدرت، اهل خدمت و پیوندخورده با مردم است؛ نه فاصله‌ای میان خود و آنان می‌سازد، نه جایگاهش را امتیازی شخصی می‌پندارد. او که به نیابت از مقام ولایت منصوب شده، ساده‌زیستی را برگزیده و زندگی‌اش را هم‌تراز توده‌های مردم قرار داده است، چرا که خود را جزئی از ملت می‌داند، نه فراتر از آن.

چنین امام جمعه‌ای، با درک عمیق از مسائل کلان کشور، تمامی آبرو، توان و سرمایه اجتماعی خویش را وقف هدایت و خدمت به مردم می‌کند. اهل تحلیل، اقدام، عمل‌گرایی و مسئولیت‌پذیری است و در منش فردی نیز چهره‌ای مردمی، خوش‌رو، خاضع و خوش‌برخورد دارد. او لباس روحانیت را نه نماد افتخار، بلکه نشانی از مسئولیت و تعهد می‌داند.

شهید آیت‌الله محمدعلی آل‌هاشم، مصداق کامل چنین امام جمعه‌ای بود؛ شخصیتی اثرگذار و قطب فرهنگی-اجتماعی بزرگ در شمال‌غرب کشور که با عارف‌منشی، زهد و تلاش خالصانه در تحقق رهنمودهای رهبر معظم انقلاب، محبوب قلوب مردم شد. او تنها امام‌جمعه نبود؛ پدری مهربان، دردمند و حاضر در میدان برای مردمی بود که تا واپسین روزهای عمرش، خدمت به آنان را وظیفه‌ای الهی می‌دانست. تشییع باشکوه پیکرش توسط مردم تبریز، مهر تأییدی بود بر این حقیقت.